Italo Calvino (1923−1985), prozaik i eseista włoski, przez ponad trzydzieści lat był doradcą wydawnictwa Einaudi. W latach sześćdziesiątych redagował awangardowe pismo „Il Menabò”. Twórczość Calvina odznacza się elegancją stylu i precyzją myśli. Debiutował Ścieżką pajęczych gniazd (1947), pikarejską opowieścią przesyconą baśniowością i fantastyką, które naznaczyły jego pisarstwo. W tej samej tonacji utrzymane są zbiory opowiadań: Ultimo viene il corvo (1949, Kruk przybywa ostatni), L’entrata in guerra (1954, Przystąpienie do wojny). W latach pięćdziesiątych opublikował powiastki filozoficzne zebrane później w tomie Nasi przodkowie (Wicehrabia przepołowiony, Baron drzewołaz, Rycerz nieistniejący). Napisał cykl opowieści fantastycznych, opartych raczej na modelach matematycznych niż na wzorcach science fiction: Opowieści kosmikomiczne i Jeśli t = zero. Owocem fascynacji literaturą eksperymentalno-kombinatoryczną, Borgesem i OuLiPo są powieści Zamek krzyżujących się losów, Niewidzialne miasta czy Jeśli zimową nocą podróżny. Pośmiertnie ukazały się Wykłady amerykańskie (1988), które Calvino miał wygłosić na Uniwersytecie Harvarda. Eseje zebrał w tomach: Una pietra sopra (1980, Sprawa zamknięta) i Collezione di sabbia (1984, Kolekcja piasku). W 1995 roku wydano zbiór Po co czytać klasyków. Autor często tłumaczony na język polski, wielokrotnie prezentowany na łamach „Literatury na Świecie”.