Data premiery

2022-04-18

Liczba stron

350 w oprawie twardej z obwolutą

ISBN

978-83-8196-428-9

Wybierz wersję produktu:

Papierowa

49,00 zł39,20 zł

Cyfrowa

20,00 zł

Autor:

David Markson

Tłumacz:

Krzysztof Majer

Seria:

Proza światowa

Ogłoszona „szczytowym osiągnięciem amerykańskiej prozy eksperymentalnej" Kochanka Wittgensteina Davida Marksona (1927–2010) to powieść osobliwa. Obsesyjna, przewrotna, dowcipna, przejmująca. Skazana na pierwszą osobę liczby pojedynczej, w bardzo szczególnym sensie post-apokaliptyczna, w nietuzinkowy sposób erudycyjna. Niewiarygodna narratorka, malarka, znana czytelnikowi jako Kate, jest, jak się zdaje, jedyną ocalałą na świecie, po którym z zaskakującą swobodą porusza się najróżniejszymi środkami lokomocji.

Sytuację Kate – konsumentki kultury, ostatniej historyczki sztuki, samowolnej „kustoszki całego świata” – można czytać jako diagnozę istnienia w świecie niestabilnej ponowoczesności. W umyśle Kate mnożą się asocjacje, podobnie brzmiące nazwy, listy osób, które znalazły się w podobnej sytuacji. Dzięki analogiom Kate konstruuje świat z języka – zamknięty obieg znaczeń, w którym wszystko się ze sobą wiąże – by zastąpić świat „prawdziwy”, ten utracony, a jednocześnie potwierdzić własne istnienie. Pełnia (nazw, faktów, skojarzeń) przesłania pustkę.

Autor kilkunastu eksperymentalnych powieści, zadedykował melancholijną Kochankę malarce Joan Semmel. David Foster Wallace nazwał tę powieść „filozoficznym science fiction”.

zobacz fragment książki spis treści

Informacje o autorze

Nowojorski pisarz David Markson (1927–2010) eksperymentował z gatunkiem powieści detektywistycznej (Epitaph for a Dead Beat, 1959), parodiował western (The Ballad of Dingus Magee, 1966), zmagał się z wpływem Lowry’ego, Joyce’a i Faulknera (Going Down, 1970). Później – np. w Kochance Wittgensteina (1988) czy Reader’s Block (1996) – zwrócił się ku narracjom znacznie bardziej samoświadomym, w samym centrum stawiającym gesty myślenia, pisania i zapożyczenia.

Recenzje i wywiady

To „anatomia szaleństwa i samotności”, wyciąg z pracy umysłu, który funkcjonuje, jakby był sam na świecie. Być może wyjątkowy przypadek „żuka Wittgensteina”. Tę figurę myślową zaproponował Ludwig Wittgenstein w Dociekaniach filozoficznych. W uproszczeniu: przypuśćmy, że każdy ma pudełko, w którym zamknięte jest coś, co nazwiemy „żukiem”. Nikt nie może zajrzeć do cudzego pudełka. Gdy więc mówimy o „żuku”, mówimy zawsze o „żuku” w naszym własnym pudełku – naszej głowie. U Marksona zawartość pudełka bohaterki nie jest jednak zupełnie obca czytelnikom – kobieta często myśli o literaturze, filozofii, muzyce, sztukach plastycznych. Elżbieta Wicha-Wauben, 28.04.2021, Magazyn Wizje

Relacja z premiery książki. Z Krzysztofem Majerem i poetką Justyną Bargielską rozmawia red. Maciej Libich.