Data premiery

2021-04-21

Liczba stron

220 w oprawie twardej

ISBN

978-83-8196-232-2

Wybierz wersję produktu:

Papierowa

49,00 zł39,20 zł

Cyfrowa

20,00 zł

Autor:

Samuel Beckett

Tłumacz:

Antoni Libera

Eleutheria, napisana po francusku w 1947 roku, pierwsza sztuka Samuela Becketta, zupełnie inna pod względem poetyki od późniejszych jego dramatów, które przyniosły mu sławę, przeleżała w szufladzie autora i światowych archiwach blisko pół wieku, zanim ujrzała światło dzienne. Stało się to zresztą w wyniku konfliktu dwóch głównych wydawców pisarza: Jérôme’a Lindona, szefa francuskiego Editions de Minuit, i Barneya Rosseta, szefa amerykańskiego Grove Press, i w atmosferze skandalu. Szczegóły sprawy przedstawia we wstępie wydawca francuski.

Dziś, po kolejnych dwudziestu pięciu latach od publikacji tego utworu, nie ma wątpliwości, że była to decyzja szczęśliwa. Sztuka Becketta jest bowiem ciekawa jako ważne ogniwo ewolucji jego pisarstwa, ale też wartościowa sama w sobie. Ewidentnie wyprzedza ona epokę, przepowiadając niejako zjawiska i doświadczenia, które dzieją się oto na naszych oczach. Ukazuje również pisarza z nowym świetle – jako wybitnie przenikliwego świadka epoki i doskonałego stylistę. Czytelnik znajdzie tu również znakomity, pełen ironii autoportret autora.

zobacz fragment książki spis treści

Informacje o autorze

Recenzje i wywiady

Z Antonim Liberą o Samuelu Beckecie rozmawia Katarzyna Oklińska. 13.04.2021, Audycje Kulturalne

Relacja z promocji książki z udziałem Antoniego Libery i Jacka Wakara. Rozmowę prowadzi Jakub Moroz.

„Pesymizm Becketta bierze się stąd, że on doskonale rozumiał, że sprawa ta bynajmniej nie jest zakończona, a więc że ludzkość, przynajmniej europejska – po Auschwitz, po ludobójstwie, po hekatombie ofiar i bezprecedensowej katastrofie cywilizacyjnej – otrząśnie się nagle z zamroczenia i wróci na jakiś bezpieczny tor. On w to absolutnie nie wierzył. A nie wierzył, bo rozumiał, że bez sacrum jest to niemożliwe. A sacrum – wskutek mutacji metafizycznej – było dla niego raz na zawsze stracone. Ten proces – najpierw sekularyzacji, potem desakralizacji, a wreszcie ateizacji – trwał kilkaset lat, aż oto, niejako na naszych oczach, w XX wieku, dopełnił się. Przestrzeń metafizyczna jakby rozpłynęła się i człowiek znów został sam pod pustym niebem. A człowiek „pod pustym niebem” nie jest niczym więcej jak grudką materii, podlegającą przemijaniu i rozkładowi”. Z Antonim Liberą rozmawia Mikołaj Rajkowski, TEOLOGIA POLITYCZNA, maj 2021