0

Twój koszyk jest pusty

Molier

Dramaty wybrane, t. 1

Dramaty wybrane, t. 1
Data premiery
2016-03-25
Liczba stron
400 w oprawie twardej
ISBN
978-83-64822-32-2
50,00 zł40,00 zł
Produkt niedostępny
Autor:

Ciągle aktualny, niepokojący i wystawiany na wielu scenach całego świata. Tartuffe, Don Juan, MizantropSkąpiec – 25 marca nakładem PIW-u ukażą się cztery najpopularniejsze sztuki Moliera zgromadzone w jednym tomie.

Molier znowu staje się autorem niepokojącym i drażliwym. Sięgają po niego reżyserzy różnych generacji, znajdując w jego komediach materiał do rozmowy o współczesności. Komediach? Coraz częściej na widowni przedstawień Molierowskich słychać nie śmiech, ale ciszę pełną napięcia i zaskoczenia. Coraz częściej reżyserzy (w Polsce i za granicą) akcentują prawdziwy dramat kondycji ludzkiej ukrytej pod żartami rodem z commedia dell’arte.

W ślad za tymi próbami nowego odczytania Moliera proponujemy lekturę dziewięciu przekładów Bohdana Korzeniewskiego, nigdy dotychczas nieopublikowanych w komplecie.

Informacje o autorze

Pochodził z rodziny mieszczańskiej, ukończył studia prawnicze, jednak pracy w zawodzie nigdy nie podjął. W 1643 r. założył w Paryżu wspólnie z Magdaleną Bejart Illustre Théâtre, wędrowną trupę, która wystawiała zapomniane farsy średniowieczne oraz włoskie commedia dell’arte. Gdy zespół zbankrutował, Molière został uwięziony za długi. Po wyjściu na wolność kontynuował życie wędrownego aktora aż do 1658 r., kiedy to jego trupa wróciła do Paryża. W 1659 roku wystawił tam swoją komedię Pocieszne wykwintnisie, która odniosła ogromny sukces, wzbudzając przychylność króla Ludwika XIV.

Molier wierzył w skuteczność nauczania ze sceny. Komedie jego odznaczają się niezwykłą różnorodnością i najwyższymi walorami artystycznymi. Uprawiał tzw. wielką komedię, widowiska farsowe, komedię heroiczną i komediobalet. Połączył w nich tradycję rodzimej farsy ludowej z elementami włoskiej commedia dell’arte i klasycznej sztuki komicznej (Arystofanes i Plaut). Prezentując galerię wiecznych typów ludzkich, dawał zarazem satyryczny obraz francuskiej obyczajowości XVII w. – ośmieszał salonową przesadę (Pocieszne wykwintnisie, wyst. 1659), niezrozumienie życia rodzinnego (Szkoła mężów, wyst. 1661, Szkoła żon, wyst. 1662), hipokryzję i zakłamanie dewotów (Świętoszek, wyst. 1664), wielkopańską pozę arystokratów (Don Juan, wyst. 1665), okrutną pogardę światowców wobec uczciwych i prostolinijnych (Mizantrop, wyst. 1666), manię gromadzenia bezużytecznych bogactw (Skąpiec, wyst. 1668). Molière przepoił swą twórczość głębokim humanizmem – mimo goryczy i pesymizmu wierzył w rozum ludzki i zdolność przezwyciężania zła oraz opowiadał się za wolnym i godziwym wyborem własnej drogi. Poślubił córkę Magdaleny Bejart - Armandę. Zmarł na scenie podczas wystawiania sztuki Chory z urojenia. W trakcie czwartego przedstawienia komedii Molière przeżył zapaść, gdy odgrywał scenę śmierci Chorego, a wkrótce po tym zmarł. Pierwotnie odmówiono mu pochówku na cmentarzu, jednak po wstawiennictwie Arcybiskupa Paryża został pochowany na cmentarzu katolickim poza Paryżem, dopiero później jego zwłoki zostały sprowadzone do Paryża i pochowane na cmentarzu Père-Lachaise.