Data premiery
2020-06-19
Liczba stron
232 w oprawie twardej z obwolutą
ISBN
978-83-8196-067-0
Recenzje i wywiady
Ameryka Łacińska eksplodowała w XX wieku niewidzianymi dotąd tworami wyobraźni – a Borges był ich pionierem. […] zaimplementował Argentynie zbite w gęstą pigułę wszystkie tradycje Starego Świata naraz: od elżbietańskiej po symbolizm, od arabskiej po nordycką, i tak dalej. […] Jeśli nasz Boy-Żeleński pragnął uzdrowić mentalność polską wpływem francuskiej clarté i zajęło mu to lat 30, Borges zaraził kulturę hispanoamerykańską wszelkimi irracjonalizmami, sofizmatami i paradoksami z 25 wieków – zajęło mu to raptem lat pięć, a wymagało dwóch cienkich zbiorów prozy. Drugi z tych tomów po „Fikcjach” (1941/1944), zbiór „Alef” (1949) jest równie toksyczny jak pierwszy. Eliza Kącka, TYGODNIK POWSZECHNY, 6.07.2020
To lektura jakby ciągle w stanie stawania się, jakby na pętli stale zakrzywiającego się czasu, co oznacza, że pisarz stawia nas cokolwiek w sytuacji podobnej do sytuacji stworzonych przez niego postaci. Podejrzewam, że niewielu jest czytelników skłonnych do przyjęcia takich reguł gry. Jednak ci, którzy z dobrą wolą i z tak zwanym „całym dobrodziejstwem inwentarza”, je przyjmą, mogą liczyć na fascynujące czytelnicze owoce. Nagroda za przyjęcie tych reguł gry i za nieuchronny, momentami nawet rozpaczliwy wysiłek przy lekturze, może być sowita. Krzysztof Lubczyński, Pisarze.pl, 19.08.20
Są tacy autorzy, których nie znać to literacki grzech. Do takich należy Jorge Luis Borges […] argentyński pisarz, poeta, eseista, architekt literatury, który z zapisanych słów, zdań, tworzy opowieści przekraczające wszelkie granice wyobraźni. ELLEMAN.pl, 24.08.2020
Relacja wideo z promocji książki z udziałem Piotra Pazińskiego oraz Grzegorza Jankowicza. Rozmowę prowadził Maciej Libich z magazynu Wizje.
U Borgesa każde zdanie jest precyzyjne, klarowne i zrozumiałe, ale wyrażone tak dziwnymi środkami, że żaden inny autor by na to nie wpadł. A jak jeszcze dorzucimy to, o czym Borges pisał… ta identyczność w wielości, wielość w jedności, nieskończoność i jej różne formy, odmienne warianty przyszłości, rozwidlające się ścieżki, ogrody, biblioteki. Przeświadczenie, że nie ma jednego kierunku, w jakim mogą potoczyć się zdarzenia, nic nie jest z góry założone, wręcz przeciwnie – i nie wiadomo, od czego to zależy. Pasjonująca literatura. Andrzej Sobol-Jurczykowski w rozmowie z Maciejem Libichem, 5.11.2020, DWUTYGODNIK