Ana Ristović (1972) – serbska poetka, prozaiczka i tłumaczka z języka słoweńskiego.  Dotychczas wydała dziesięć tomów poetyckich: Snovidna voda (Snowidząca woda, 1994), Uže od peska (Sznur z piasku, 1997), Zabava za dokone kćeri (Rozrywka dla znudzonych córek, 1999), Život na razglednici (Życie na pocztówce, 2003), Oko nule (Około zera, 2006), P. S. (wiersze wybrane, 2009), Meteorski otpad (Śmieci z kosmosu, 2013), Nešto svetli (Błyski, 2014, wiersze wybrane i nowe), Čistina (Szczere pole, 2015), Ruke u rukama (Dłonie w dłoniach, 2019) – oraz zbiór miniatur prozatorskich Knjiga nestajanja (Księga zanikania, 2017). Wiersze Any Ristović, przełożone na kilkanaście języków, w tym na angielski (ostatnio: Directions for use, Zephyr Press, MA, USA, 2017), niemiecki, słowacki, macedoński, bułgarski, szwedzki, hiszpański, francuski, węgierski oraz fiński, ukazały się w antologiach i periodykach. W USA, Austrii, Macedonii, Słowenii, Słowacji i Serbii (po węgiersku) doczekały się również wydań książkowych.  W Polsce jej twórczość prezentowały czasopisma „Nowa Okolica Poetów”, „Almanach Prowincjonalny”, „Pobocza”, „Akcent” i „Tekstualia”, a także antologie Wszystkie chwile są tu i nic być nie przestaje (2008, tłum. Grzegorz Łatuszyński) oraz Serce i krew (2015, tłum. Miłosz Waligórski). Ana Ristović jest laureatką wielu prestiżowych nagród, między innymi im. Branka Radičevicia (1994), Branka Miljkovicia (1999), Huberta Burdy (2005), Milicy Stojadinović Srpkinji (2010), Vladislava Petkovicia Disa (2014), Desanki Maksimović (2018). Mieszka i pracuje w Belgradzie.