Tomem Włóczęgi duchowe Wojciech Kudyba po kilkuletniej przygodzie z prozą wraca do poetyckiego matecznika. Niniejszy tom wierszy to wybór utworów z lat 1990–2025, prezentujący nie tylko najlepsze teksty (m.in. z tomu Gorce Pana, który przyniósł poecie rozponawalność, czy pamiętnego W końcu świat), ale też wiersze prezentowane po raz pierwszy.

„Przestrzeń w liryce Wojciecha Kudyby ma wiele wymiarów. Zachowuje pozory ścisłej topografii miejsc, ale też sięga poza nasze zwykłe doświadczenie. Jest ona uporządkowana i zarazem chaotyczna. Ma postać rozrastających się od centralnego punktu kręgów, ale również labiryntu. Wiedzie w głąb świadomości i prowadzi w górę – ku transcendencji. Poezja Wojciecha Kudyby rozgrywa się między pewnością dotknięcia ziemi a błądzeniem poszukiwaniem, bowiem w tych wierszach człowiek nieustannie stara się odczytać tajemną mowę rzeczy, zmierzyć z niepoznawalnym, odgadnąć Boskie przesłanie. Znaki są na pół zatarte, lecz nie ma wątpliwości, że należy się wczytywać w „przejrzysty szyfr śniegu”, wsłuchiwać „w mowę rzecznego pomostu”. Cały świat jest bowiem przesłaniem”.

Wojciech Ligęza