Któż nie pamięta niewielkich, smukłych tomików wydawanych w serii Biblioteka „Jednorożca”? Oprócz ambitnych autorów i tłumaczy wyróżniała je obecność ilustracji tworzonych przez najlepszych polskich grafików, rysowników i malarzy. Fenomen ten doczekał się teraz swojej monografii, bogato opatrzonej reprodukcjami. Ukazująca się w latach 1957–1990 seria PIW-u była unikatowym przykładem równoważnej współpracy twórców – obrazy nie pełniły podrzędnej funkcji ilustrowania treści literackiej, lecz stanowiły komentarz czy też kontrapunkt dla tekstu. Różne przykłady tej relacji, a także samo zagadnienie ilustrowania książek dla dorosłego czytelnika zostały przez doktora Piotra Kułaka kompetentnie i dogłębnie omówione oraz poddane erudycyjnej analizie.