Informacje
Opis
Blisko cztery i pół stulecia od pierwszego wystawienia i pierwszego wydania „Odprawa posłów greckich” (1578) wciąż pobudza badaczy do podejmowania prób rozwikłania jej tajemnic. Wciąż skupia uwagę reżyserów teatralnych, a jej inscenizacje, których w ostatnim półwieczu było ponad trzydzieści, wciąż przyciągają widzów. Wreszcie za sprawą obecności w kanonie lektur szkolnych wciąż jest czytana przez młodzież.
W obecnej edycji tekst „Odprawy” posłów greckich przemawia jednocześnie w oryginale i – staraniem Antoniego Libery – w dzisiejszej polszczyźnie. Uprzystępnienie dzieła sprzed kilku stuleci poprzez oddanie jego tekstu w uwspółcześnionym języku nie jest niczym nowym. Stanowi bowiem mocno już ugruntowany sposób przybliżania dawnych utworów w kulturze francuskiej, angielskiej, niemieckiej czy włoskiej. Jednakże tekst Libery, określony przez niego skromnym mianem „transkrypcji”, odbiega od beznamiętnych rygorów właściwych przekładom filologicznym, które poświęcają walory artystyczne pierwowzoru w imię dosłowności. Libera jako wytrawny znawca tradycji teatralnej od starożytności po współczesność, reżyser, dramaturg i pisarz, doświadczony autor przekładów, w tym tragedii Sofoklesa i „Odysei” Homera, pozostaje bliski tekstowi Kochanowskiego, a zarazem w swej pracy przejawia dbałość o przekazanie żywego, scenicznego wymiaru sztuki renesansowej i jej swoistego rytmicznego tętna. Z pełnym rozmysłem kształtuje metrum wiersza uwspółcześniającego tekst „Odprawy”, wykorzystując zarówno swój warsztat tłumacza poetów starogreckich, jak i nawiązując do bezrymowego rytmicznego jedenastozgłoskowca.
Równoległe zestawienie staropolskiej „Odprawy posłów greckich” z jej współczesną „transkrypcją” poświadcza przekonanie, że wysiłek Antoniego Libery otwiera nową drogę, ułatwiającą dzisiejszemu czytelnikowi i widzowi teatralnemu przybliżenie się do dramatu Jana Kochanowskiego. Im głębiej poznamy zapisane tam widzenie świata, człowieka, wspólnoty ludzkiej i historii, tym wiarygodniej będziemy mogli określić swoje stanowisko wobec tego, co mówi do nas i czego nas uczy pierwsza polska tragedia.
Z wprowadzenia Profesora Pawła Stępienia
RECENZJE:
